خواص درمانی كدو
این گیاه همواره علیه انگل‌های روده‌ای به كار می‌رفته است. مغز دانه‌ی كدو اثر دفع كرم كدو دارد. از محاسن آن این است كه سمّی نیست و هیچ گونه عارضه‌ی جانبی و آزار دهنده‌ای ندارد. از این رو، می‌تواند در دفع كرم كودكان مورد استفاده قرار گیرد. دانه های آن را پس از جدا كردن از پوست دانه، به مقدار ۲۰۰ تا ۲۵۰ گرم برای بزرگسالان و ۵۰ تا ۱۰۰ گرم برای كودكان مصرف می‌كنند. برخی مواقع، برای همین منظور و دفع انگل‌های روده‌ای، جوشانده‌ی دانه‌های كدو را با روغن كرچك مخلوط می‌كنند. دانه‌های خیار نیز دارای اثر دفع كننده‌ی انگل هستند. گذشته از آب موجود در كدو، كدو دارای مواد دیگری از قبیل قند‌ها، آلبومین‌ها، چربی‌ها، ویتامین‌ها و مقدار زیادی مواد معدنی است. عصاره‌ی تازه‌ی آن ادرار آور است كه در صورت وجود ناراحتی های كلیوی، مصرف آن توصیه می‌شود. قسمت گوشت‌دار كدو اثر ملیّن، ادرار آور، مغذّی، نرم كننده، رفع كننده‌ی مسمومیت و سوء هاضمه دارد. برای مبتلایان به مرضِ قند غذای مناسبی است. محلول حاصل از پختن له‌شده‌ی مغز دانه در آب یا شیر، اثر آرام‌بخش دارد، و در رفع بی‌خوابی و تسكینِ دردِ ناشی از التهاب مجاری ادرار، مؤثر واقع می‌شود. كدو را به شكل كمپوت یا مربا نیز مصرف می‌كنند. عصاره‌ی تازه‌ی آن ادرار آور است و در صورت وجود ناراحتی‌های كلیوی، مصرف آن توصیه می‌شود. كدو، همچنین گیاهی عسل دهنده و دارای گرده‌ی فراوان است. این دو خاصیّت، در تمام طول گل دادن گیاه با وی همراه است.۱
افزون بر مطالب فوق، دكتر جلیل لفته در كتاب خود۲ در این رابطه می‌نویسد: «۱- كدو باعث تقویت عضلات مثانه است (به خصوص برای پیران و كودكان). ۲- تخم كدو برای معالجه ی پروستات (و بیماری‌های آن) نافع است. ۳- در رفع تشنگی مفید است. ۴- برای ترمیم پوست و تقویت بدن بسیار مؤثّر است.»
حكیم نامی عرب (محمد علی خلیلی) معتقد است كه كدو، تب‌های حاد را فرو می‌نشاند و برای كم‌خوابی نافع است. از سوی دیگر، توصیه می‌كند اشخاصی كه سنشان از میانه‌ی عمر گذشته و قوای آن‌ها تحلیل رفته و یا كسانه كه مغزشان تحمل فكر و اندیشه را ندارد، خوب است كدو بسیار بخورند كه خاصیت فراوانی در تجدید قوای جسم و روح و استحكام بافت های بدن را دارد. او همچنین، بر این باور است كه كدو سده‌ها را باز می‌كند؛ یعنی هرگاه احتقان و التهابی در بافت‌های بدن مخصوصاً غدد پیدا شود، و این امر به طول بینجامد، كم‌كم عضو مربوط سفت و به اصطلاح علمی دچار فیبروز می‌شود و حجم آن تغییر می‌كند (كوچك می‌شود) و مجاری آن مسدود می‌گردد كه به این فرایند سده گویند. و كدو برای رفع این حالت نافع است. از سوی دیگر، برای كدو طبیعت سرد و تر قایل است كه صفرا را تسكین می‌بخشد؛ ولی برای افراد بلغمی مضرّ است … .۳
