بركات مسجد در آيينهي روايات
مايهي رحمت الهي
پيامبر خدا(ص) در روايتي ميفرمايند: آمد و شد به مسجد مايهي رحمت و پرهيز از آن، موجب نفاق است».«۱»
امان از آسيبها
در حديث ديگري از رسول خدا(ص) آمده كه ايشان فرمودند: هرگاه آسيبها و آفت ها فرو ريزند، مسجديان در امان هستند.».«۲»
مانع عذاب الهي
پيامبر اكرم(ص) ميفرمايند:
هرگاه خداوند باشكوه، مردم دياري را غرق در نافرماني ببيند، در حالي كه در آن ديار، سه مؤمن نيز حضور دارد، او- كه باشكوه است و نام هايش مقدس- آنان را چنين ندا ميدهد:« اينافرمانان از من! اگرنبودند در ميان شما ايمان آوردندگاني كه به ياد جلالت و شكوه من با يكديگر دوستي ميورزند، آنان كه با نمازشان، زمين مساجد را آباد ميكنند و در سحرگاهان به خاطر ترس از من، آمرزش ميطلبند، بيترديد، عذابم را بيآنكه پروا كنم برشما فرو ميفرستادم».«۳»
فوايد رفت و آمد به مسجد
پيامبر اكرم(ص) ميفرمايند:
هركه پيوسته به مساجد، آمد و شد كند، بهيكي از هشت چيز دست خواهد يافت: برادري كه در راه خدا از او بهره برد يا دانشي لطيف و نغز يا سختي كه او را به هداست رهنمون شود يا از هلاكت برهاند يا رحمتي كه چشم به راهش باشد يا آنكه گناهي را از روي شرو يا ترس خدا ترك كند».«۴»
آثار رفتن به مسجد
امام صادق(ع) ميفرمايند: اي فضل! از هر قبيلهاي جز برگزيده آن، و از هر خانداني، جز اصيل آن، رهسپار مسجد نميشود. اي فضل! مسجد رو، دست كم يكي از اين سهچيز نصيبش ميشود: دعايي ميكند كه خداوند با آن، اورا به بهشت ميبرد يا دعايي كه خداوند به سبب آن، بلاي دنيارا از او دور ميسازد يابرادري كه در راه خداي بهرهاش ميشود».«۵»
فضيلت ساختن مسجد
ساختن مكاني كه در آن، بخشي از نياز هاي انساني را برآورده ميسازد، مورد تأييد عالمان و انديشمندان است، ولي مكان ممتازي كه در آن، بيشترين نياز روحي او تأمين ميشود، از نگاه روايت چنين است: بنا كننده مسجد، هر چند[مسجد] به اندازهي لانهي كوچك يك پرنده كوچك باشد، صاحب خانهاي در بهشت خواهد بود».«۶»
پينوشت ها ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
۱. كنز الأعمال/ج۷/ص۵۷۰/حديث ۲۰۳۰۲.
۲. الجعفريات/ص۳۹.
۳. وسائل الشيعه/ج۱۶/ص۹۲.
۴. مستدرك الوسائل/ج۳/ص۳۵۹/باب استحباب الأختلاف إلي المسجد.
۵. وسائل الشيعه/ج۵/ص۱۹۴.
۶. بحارالأنوار/ج۷۷/ص۱۲۱/ حديث۲۰؛ سنن إبن ماجه/ج۱/ص۲۴۴/حديث ۷۳۸؛ عن جابر وفيه «كمفحص قطاة أو أصغر»؛ مسند إبن حنبل/ج۱/ص۵۱۹/حديث ۲۱۵۷/عن ابن عباس.
به نقل از ماهنامهي شبستان انديشه/معاونت پژوهشي و آموزشي سازمان تبليغات اسلامي/شمارهي ۳۷.